„Żywa” prawda o „żywej” wodzie

Instytut Geologii i Geochemia palnych składników mineralnych NAS Ukrainy, Lwów czerwca 12 2007, The

Zgłoszony przez członka redakcji VI Starostenko

© B.M.Schepak, 2008

W wyniku przeprowadzonych badań rozwinęła się idea wielu współczesnych badaczy i tradycyjnych uzdrowicieli o obecności „w przyrodzie różnych czynników prowadzących do tego samego skutku terapeutycznego – wysokiej aktywności biologicznej i szerokiego zakresu właściwości leczniczych różnego rodzaju „żywych organizmów”. ” wody – została odrzucona. Na podstawie nowych faktów po raz pierwszy ustalono, że przyczyna wysokiej aktywności biologicznej wszystkich znanych obecnie rodzajów wód „żywych” jest w istocie ta sama – niezwykły stan fizykochemiczny tych wód będący donorami elektronów, wynikający z ujemna wartość ich potencjału oksydacyjno-redukcyjnego (ORP, Eh, potencjał redoks). Wody „żywe” różnią się od siebie jedynie odmiennymi mechanizmami fizykochemicznymi, które decydują o ich właściwościach jako donorów elektronów. Na przykładzie omówionych w artykule rodzajów wód „żywych” ukazano nowy poziom naszej wiedzy na temat bardzo ważnej roli energetycznej i terapeutyczno-profilaktycznej wolnych elektronów wprowadzanych do organizmu człowieka przez „wodę żywą”. Wszelkie rekordy masowej długowieczności i doskonałego zdrowia odnotowano jedynie w tych obszarach naszej planety, gdzie ludzie systematycznie spożywają „żywą” wodę, silnie nasyconą wolnymi elektronami.

Biorąc pod uwagę wielowiekowy problem prawdziwej natury biologicznego działania „żywej” wody, warto przypomnieć hymn, który De Saint-Exupéry śpiewał wodzie: „Woda! Nie masz smaku, koloru, zapachu, nie da się Cię opisać, cieszą się Tobą, nie wiedząc, kim jesteś. Nie można powiedzieć, że jesteś niezbędny do życia: ty sam, życie... Jesteś największym bogactwem świata...”

Światowej sławy naukowiec, twórca geochemii i biogeochemii, akademik, nazywał także wodę „minerałem życia”. V. I. Wernadski.

„Woda, najstarsza z tajemnic, od zawsze intrygowała fizyków i chemików” – napisał John Bernal, wiceprzewodniczący Światowej Federacji Naukowców, członka wielu akademii nauk na całym świecie.

Woda - jeden z najczęstszych, a jednak większość substancji enigmatyczne świata. Pomimo studiach na całym świecie przez bardzo długi czas, wszystkie tajemnice tego na pierwszy rzut oka, to prosta substancja wciąż nie jest w pełni ujawniona. I jeden z tych nierozwiązanych tajemnic zwykłej wodzie - nabycie jej poszczególnych gatunków o wysokiej aktywności biologicznej i szeroki zakres właściwości leczniczych i profilaktycznych.

Już w starożytności ludzie zauważyli, że woda z niektórych źródeł korzystnie wpływa na ich stan wewnętrzny. Podczas jego stosowania ustąpiło wiele dolegliwości, a ciało zdawało się „ożywać”. Dlatego nasi przodkowie zaczęli nazywać taką uzdrawiającą wodę „żywą”, a wodę, która nie miała zauważalnego działania leczniczego – „martwą”.

W ciągu tysięcy lat „żywa” i „martwa” woda obrosła mitami i legendami, co szczególnie znajduje odzwierciedlenie w wielu ludowych eposach i baśniach. W tej odległej przeszłości taka ludowa terminologia była w pełni uzasadniona. Jednak obecnie woda, która jest podstawą wszelkiego życia na Ziemi i reprezentuje „samo życie”, nie jest, delikatnie mówiąc, nazywana „martwą”. Niemniej jednak te historycznie ustalone ludowe nazwy uzdrawiania i zwykłej wody mocno wkroczyły w współczesne życie i z powodzeniem „zakorzeniły się” na całym świecie. Dlatego też, rozpatrując wodę, która z tego czy innego powodu nabyła szeroki wachlarz właściwości leczniczych, autor, nie naruszając wielowiekowej tradycji, trzymał się także określenia „woda żywa” (jednak widząc w tym nieco inną istotę) popularna nazwa).

W rozumieniu autora istota pojęcia „wody żywej” polega na tym, że pod wpływem działania jakiegoś naturalnego lub sztucznego czynnika fizykochemicznego zwykła woda znacznie wzrasta jej początkowa aktywność biologiczna. Dlatego tak przetworzona fizykochemicznie woda staje się zdolna do jednoczesnego przeciwstawienia się wielu stanom patologicznym, które powstają w organizmie człowieka z różnych przyczyn endogennych i egzogennych. Na tej podstawie staje się całkowicie jasne, czym różnią się wszystkie „żywe” wody od wód mineralnych, które są szeroko stosowane w światowej praktyce balneologicznej.

Właściwości lecznicze wody mineralne mineralizacji, który w zasadzie ponad 1 g / dm³, Balneologists wyjaśnić ich specyficzny skład chemiczny oraz obecności pewnych pierwiastków śladowych (żelazo, jod, itp). Stąd nazwa - lecznicza woda mineralna.

Inną cechą wód mineralnych, że każdy z nich choroby leczy tylko jeden lub kilka wzajemnie powiązanych zaburzeń pewnych układów funkcjonalnych.

„Żywe” różnią się od mineralnych wód leczniczych tym, że wszystkie są przeważnie świeże (ich mineralizacja wynosi poniżej 1 g/dm³) i nie zawierają żadnych mineralnych, leczniczych makro- i mikroelementów chemicznych. Ich główną cechą jest to, że wszystkie mają szeroki zakres właściwości leczniczych, tj. takie wody mają działanie lecznicze zarówno na cały organizm, jak i na prawie wszystkie jego główne układy funkcjonalne. Dlatego sposób ich terapeutycznego zastosowania jest we wszystkich przypadkach taki sam – pić 150-200 ml trzy razy dziennie na pół godziny przed posiłkiem. Co więcej, działanie lecznicze wszystkich „żywych” wód nie jest natychmiastowe. Tradycyjni uzdrowiciele zwykle zalecają przyjmowanie takich wód nieprzerwanie przez co najmniej miesiąc. Wieloletnia praktyka wskazuje, że bardziej trwały efekt terapeutyczny objawia się, jeśli pijesz „żywą” wodę przez trzy miesiące i okresowo powtarzasz kurs.

Powszechnie wiadomo, że prawie wszystkie chemiczne leki farmakologiczne mają szeroką gamę skutków ubocznych. Czytając instrukcje stosowania takich leków, masz duże wątpliwości, czy warto je stosować. W związku z tym należy zwrócić uwagę na inną bardzo ważną cechę wód „żywych” - absolutnie wszystkie ich rodzaje nie powodują żadnych działań niepożądanych. Pod tym względem zachowują się jak zwykła woda pitna.

Pod koniec XX wieku. w medycynie alternatywnej, dzięki niestrudzonej pracowitości ogromnej „armii” jej przedstawicieli, nastąpił prawdziwy „zalew” różnych publikacji na temat „żywej” wody. Zapoznając się z tymi informacjami, stajemy przed bardzo imponującą okolicznością - współcześni uzdrowiciele ludowi zbudowali już szeroką gamę „żywych” wód. Są to naturalne wody „żywe” poszczególnych źródeł, rzek, jezior, wody burzowe i roztopowe (śniegowe i lodowcowe), mocz ludzki, wody koralowe oraz sztuczne wody „żywe” – aktywowane elektrochemicznie, namagnesowane, odgazowane, „ziemne” itp. Niektóre rodzaje „żywych” wód cieszą się obecnie powszechnym uznaniem. Szczególnie popularne są wody aktywowane elektrochemicznie, namagnesowane i stopione „żywe”. Technologia ich przygotowania jest dość prosta i można ją wykonać w domu bez większego wysiłku.

Wiele osób osobiście doświadczyło dużej leczniczej mocy takich wód, choć charakter biologicznego działania „żywych” wód nie został jeszcze naukowo ustalony i pozostaje w stanie wielowiekowej „tajemnicy”. Dlatego tradycyjni uzdrowiciele wyrazili jedynie szereg domysłów i założeń, które są dalekie od prawdy. Ponieważ tradycyjna medycyna nie zwraca jeszcze należytej uwagi na „żywe” wody i ignoruje przyczynę ich leczniczego pochodzenia, fizjologiczne mechanizmy terapeutycznego działania tych wód leczniczych pozostają niejasne.

Problem prawdziwej natury wysokiej aktywności biologicznej różnego rodzaju wód „żywych” zwrócił uwagę autora z uwagi na fakt, że na podstawie 40 lat badań naukowych odkryto 300-letnią „tajemnicę” odkryto unikalne działanie lecznicze znanej mineralnej wody leczniczej „Naftusja” z uzdrowiska Truskawiec, która właściwie jest jednym z rodzajów naturalnej „żywej” wody, ponieważ jej charakter chemiczny to zwykła woda słodka (mineralizacja 0,5-0,7 g/sm³} Wody bez jakiejkolwiek obróbki składników mineralnych lub organicznych.

Od publikacji wspomnianych artykułów minęły cztery lata, ale jak dotąd nie ukazała się ani jedna publikacja, w której znalazłaby się istota nowej koncepcji rzeczywistego charakteru unikalnych właściwości leczniczych Truskawca „Naftusya” i jego znanych analogów zostało naukowo obalone. Koncepcja ta odsłania wszystkie tajemnice tej tajemniczej wody leczniczej, a przede wszystkim tajemnicę naturalnych warunków powstawania jej unikalnego efektu leczniczego oraz fakt, że 2-3 godziny po wejściu na powierzchnię światła dziennego i bezpośrednim kontakcie z powietrze Truskawiec „Naftusja” i jego odpowiedniki całkowicie tracą swoje unikalne właściwości lecznicze i powracają do pierwotnego stanu zwykłej wody deszczowej.

Prace niezbicie wykazały, że „sekret” wysokiej aktywności biologicznej „Naftusi” nie tkwi w rozpuszczonej w wodzie materii organicznej, ale w niezwykłym stanie fizykochemicznym tej wody i wszystkich jej analogów, będącym donorem elektronów, ze względu na rodzime wartości ujemne ​​potencjału oksydoredukcyjnego (ORP, Eh, potencjał redoks) od -60 do -240 mV, nadawanego tym wodom przez zawarty w nich siarkowodór (od 0,35 do 23 mg/dm³) Jako silny środek redukujący.

Jeżeli wchodząc do organizmu ludzkiego zwykła woda pitna, której ORP mieści się w zakresie od + 120 do + 240 mV, pochłania elektrony, wówczas rodzima „żywa” woda „Naftusya” o ujemnych wartościach ORP we wszystkich biochemicznych przeciwnie, reakcje jest dostawcą wolnych elektronów. Dlatego ta „żywa” woda pełni jednocześnie w organizmie podwójną rolę biologiczną i terapeutyczną - aktywny ksenobiotyk i silny wodny przeciwutleniacz, który dostarcza wolne elektrony nie tylko do wszystkich układów funkcjonalnych organizmu człowieka, ale także do absolutnie wszystkich jego komórek .

Jako fizykochemiczny ksenobiotyk „Naftusya” aktywuje układ odpornościowy organizmu i odpowiednio wszystkie jego fizjologiczne mechanizmy ochronne, a jako silny przeciwutleniacz, depolaryzujący potencjał komórkowych błon lipidowych, zwiększa ich przepuszczalność dla składników odżywczych i jednocześnie neutralizuje egzogenny i nadmiar endogennego tlenu wolne rodniki z niesparowanymi elektronami, które według medycyny tradycyjnej są przyczyną wielu stanów patologicznych organizmu i jego przedwczesnego starzenia się.

Ponieważ „Naftusya” jest w rzeczywistości jednym z rodzajów naturalnej „żywej” wody, to oczywiście autor zadał pytanie - czym w tym przypadku różni się ona od innych „żywych” wód?

Poszukując odpowiedzi, przede wszystkim porównano spektrum właściwości leczniczych wody Naftusya z innymi jej rodzajami. Wynik był imponujący. Okazało się, że widma lecznicze wszystkich rodzajów wód „żywych” odpowiadają głównym wskaźnikom są identyczne i mają tę samą naturę działania terapeutycznego. Podobnie jak „Naftusja” aktywują i wzmacniają układ odpornościowy, poprawiają metabolizm i krążenie krwi, zwiększają przepuszczalność lipidowych błon komórkowych, usuwają cholesterol, stabilizują ciśnienie krwi, zwiększają wydzielanie żółci i diurezę moczu, usuwają piasek z wątroby, drobne kamienie z wątroby nerek, leczą wiele schorzeń układu kostno-stawowego, przyspieszają gojenie oparzeń i ran, działają zapobiegawczo i odmładzająco, nie powodując skutków ubocznych.

Niemal całkowita zbieżność ogólnego charakteru leczniczych właściwości „Naftusi” z właściwościami wszystkich innych rodzajów „żywych” wód nie mogła być zwykłym przypadkiem. Trudno było sobie wyobrazić, że w stosunku do zwykłej wody w przyrodzie istnieje wiele różnych przyczyn o tym samym działaniu terapeutycznym. Dlatego autor wpadł na pomysł, że przyczyna leczniczych właściwości wszystkich rodzajów „żywych” wód jest taka sama - w wodzie rodzimej. stan, podobnie jak „żywa” woda „Naftusja”, mają również właściwości oddawania elektronów ze względu na ujemne wartości ich ORP.

Podobno „żywe” wody różnią się od siebie jedynie mechanizmami fizykochemicznymi, które determinują ujemne wartości ich ORP. Dlatego powstało założenie, że lecznicza moc wód „żywych” jest bezpośrednio zależna od wartości bezwzględnej ujemnej wartości ich ORP.

Aby przełożyć te założenia i idee na status prawdy naukowej, konieczne stało się szczegółowe przeanalizowanie głównych rodzajów wód „żywych” i poznanie cech ich rodzimego stanu fizykochemicznego oraz wartości (wartości i znaku) ich ORP.

Zatem głównym celem tego artykułu jest pokazanie na konkretnych faktach, że prawdziwa przyczyna wysokiej aktywności biologicznej wszystkich rodzajów wód „żywych” jest ta sama, a jej istota polega na tym, że wszystkie rodzaje „żywych” wód „Wody, gdy mają właściwości lecznicze, znajdują się w nietypowym, w porównaniu do zwykłej wody pitnej, stanie fizykochemicznym będącym donorem elektronów, ze względu na ujemne wartości ich ORP.

Khunzakut „żywa” woda. Obecnie wody rzeki uznawane są za najbardziej aktywne biologicznie. Hunza w górach Karakorum (północne Himalaje na granicy Pakistanu i Indii, autonomiczny region Kaszmiru), nad których brzegami na wysokości 2000 m n.p.m. żyje nieco ponad 30 tysięcy ludzi zwanych ludem Hunza.

Według legendy, ten mały kraj nad 2000 lat temu, założona przez grupę żołnierzy, otbivshayasya armii Aleksandra Wielkiego w trakcie jego kampanii indyjskiej. Tak więc, ludzie Hunza na tle rasowym - Europejczycy i ich sposób życia - te Azjatów. Osoby te nigdy nie zostały podbite przez nikogo. Nawet wtedy, gdy cała Pakistan i Indie były rządzone przez Brytyjczyków, były wolne.

Latem 1963 roku Hunzakutów odwiedziła specjalna ekspedycja medyczna z Francji, na czele której stał dr Belvefe. Naukowcy przeprowadzili spis ludności Hunza i odkryli, że ich średnia długość życia wynosi 120 lat. Czterdziestoletnie kobiety wyglądają tu jak dziewczyny, w wieku 60 lat zachowują szczupłą i zgrabną sylwetkę, a w wieku 65 lat nadal rodzą dzieci, podczas gdy stulatkowie są zwinni i zwinni. Informacja o narodzinach Hunzakutów przechowywana jest w meczecie przez czas nieokreślony. Dolina rzeki Hunza słusznie nazywana jest „oazą młodości”.

Hunza osób, składa się z około tysiąca rodzin wielodzietnych. Nietrudno sobie wyobrazić, co szkodliwe skutki miałoby wyobrazić takich małżeństw pomiędzy członkami małego narodu, odizolowane od swoich sąsiadów, nie tylko przez wysokie góry i głębokie wąwozy, ale także różnych zwyczajów i przekonań. Jednak, według wiarygodnych danych naukowych, to jest najzdrowsze ludzi na świecie, a jego sąsiedzi mieszkający w żyzne doliny, a w bardziej sprzyjających warunkach, nie mają tak dobrego zdrowia i długowieczności.

Życie hunzakuty w terenie górzystym przy prawie całkowitym braku żyznej gleby. Lasy i łąki nie są tam, każdy cal ziemi przeznaczono pod drzewa owocowe, warzywa i ziemniaki.

Deszcz i śnieg są tu bardzo rzadkie, więc jakość wody pitnej i do codziennego życia użytku hunzakuty tylko części wody. Hunza, którego początki są starożytne lodowce z niebieskim lodem, położone na wysokości 4700 m.

Na początku ubiegłego wieku, lud Hunza po raz pierwszy zbadał brytyjski lekarz wojskowy Robert Mc Karison, który pracował w tych stronach 14 lat i był wstrząśnięty przez ich dobrego zdrowia i długowieczności. To nie wykrył żadnej z tych chorób, które są uważane za lek nieuniknione w starości. W podeszłym wieku nie było ani jednego przypadku zakażenia, reumatyczne, nowotwory i choroby psychiczne, stwardnienie rozsiane brakuje, były w idealnym stanie wszystkie narządy, zęby i oczy. Wiek zanika płodność u mężczyzn był Hunza. 80-90 roku.

W sierpniu 1977 roku Agence France-Presse doniosła z Paryża z Kongresu Onkologów, że: „Według geokancerologii (nauki badającej występowanie nowotworów w różnych częściach globu) całkowity brak raka obserwuje się jedynie wśród Hunzów ludzie żyjący w północnych Himalajach. Wszystkie inne obszary świata odnotowały ostatnio wzrost zachorowań na raka”.

Jest jeszcze jeden interesujący fakt. W kwietniu 1984 roku hongkońska gazeta Asiaweek doniosła o tym zdumiewającym wydarzeniu: „Kiedy Said Abdul Mabud przybył na londyńskie lotnisko Heathrow, zadziwił urzędników imigracyjnych, przedstawiając dokument, w którym jako datę jego urodzenia wpisano 1823. g. Według dokumentu: okazało się, że siwobrody starzec miał 160 lat. Mułła Amir Sultan Malik, który towarzyszył Mabudowi, powiedział, że jego podopieczny jest uważany za świętego w jego rodzinnej Hunzie, słynącej z długich wątrób. Mabud cieszy się doskonałym zdrowiem i umysłem, dobrze pamięta wydarzenia z 1850 roku. Niektórzy Hunzakuci żyją ponad 160 lat, a 120 lat to tylko ich średnia długość życia.

Mac Karison był także pierwszym badaczem lifestyle Hunza plemiona. Doskonałe zdrowie i długowieczność ludzi, wyjaśnił specyfiki władzy, która była praktycznie wegetarianinem - owoce, zwłaszcza morele, jagody, zioła, warzywa, orzechy i bardzo mało mięsa.

W kolejnych latach, znany badacz rumuńskiego Henri Coanda podjął szereg wypraw do doliny rzeki. Hunza zbadanie jego wody i starają się odkryć tajemnicę niespotykaną długowieczności ludzi tam mieszkających. Wyniki badań nad fenomenem długowieczności ludu Hunza dało podstawy do stwierdzenia, że ​​naukowiec, głównym powodem, dla dobrego zdrowia i długowieczności tych ludzi są właściwości lecznicze wody zużywanej przez nich.

Porównanie wody w rzece. Hunza zwykłą wodą, A. Koanda zasugerował, że niesamowite właściwości lecznicze wody Khunzakut tkwią w jej strukturze molekularnej, która ma krystaliczny kształt płatków śniegu. Na podstawie przeprowadzonych badań A. Konda nazwał wodę rzeki. Hunza „żyje” w przeciwieństwie do zwykłej wody, którą uważał za „martwą”.

Badania A.Koandy kontynuował jego uczeń - słynny amerykański naukowiec z Connecticut Patrick Flanagan. Badając wodociągów i kanalizacji. Hunza nadzorował szereg dziwnych zjawisk. Stwierdzono, że napięcie powierzchniowe wody jest tylko hunzakutskoy 68 dyn / cm²Zważywszy, że zwykła woda - 75,5 dyn / cm², Ponadto okazało się, że wiele składników mineralnych w wodzie nie jonowe, w postaci koloidalnej, zawiesiny drobnych odpychają ujemnie naładowanych cząstek. Próbuje dowiedzieć się charakter tego zjawiska, badacz zasugerował, że dostępność ujemnych ładunków w hunzakutskoy wody utworzonych przez wir wody stworzył liczne burzliwe górskich potoków s. Hunza.

Ogólny wniosek P. Flanagana na temat pochodzenia leczniczego działania wody rzecznej. Hunza zawarty jest w swoim entuzjastycznym stwierdzeniu: „Struktura koloidalna mnie zszokowała. Zdałem sobie sprawę, że cząstki mineralne o stabilnych ujemnych ładunkach elektrycznych sprawiają, że woda Khunzakut jest życiodajna”.

Badacz ten zasugerował również, że „żywa” woda Khunzakut otrzymuje energię do „ładowania” z kosmosu, „rezonując z impulsami energii kosmicznej”. Następnie P. Flanagan próbował uzyskać analog „żywej” wody Khunzakut, ale bez powodzenia - w warunkach laboratoryjnych nie udało mu się nawet uzyskać wody o tak samo obniżonym napięciu powierzchniowym.

Po zapoznaniu się z historią stulatków plemion Hunza i wynikami badań autor nabrał znacznie większej pewności, że wysoka aktywność biologiczna „żywej” wody Khunzakut wynika z faktu, że w wyniku niegazowanej wody nie do końca jasny mechanizm fizykochemiczny, znajduje się w nietypowym stanie fizykochemicznym donora elektronów ze względu na ujemne wartości jego ORP. Ponadto, biorąc pod uwagę wysoką aktywność biologiczną „żywej” wody Khunzakut, można by oczekiwać, że ujemna wartość jej ORP powinna być bardzo bliska - 500 mV, t. e. maksymalna rejestrowana wartość ORP w naturalnej wodzie.

Naturalny mechanizm fizykochemiczny, który zadecydował o tak niskiej ujemnej wartości ORP „żywej” wody Khunzakut, pozostaje nie do końca jasny.

Marcial (szungit) „żywa” woda. Ze względu na unikalne zjawisko wody rzecznej. Hunza pojawiło się pytanie: czy istnieje znany odpowiednik „żywej” wody Khunzakut? Geolog z Petersburga Yu.O odpowiada twierdząco. Lipowski. Po przeanalizowaniu zjawiska r. Hunzy i po przeprowadzeniu własnych badań doszedł do wniosku, że w dużej mierze podobne warunki panujące w tej himalajskiej górskiej rzece panują bardzo blisko Petersburga. To wodospad Kivach w Karelii, gdzie strumień wody obmywa brzegi zbudowane z szungitu, który miejscowi dawno temu nazywali „czarnym kamieniem”. Na terenie tego wodospadu powstał kurort balneologiczny, a jego kuracjusze w pełni poczuli uzdrawiającą moc szungitowej „żywej” wody.

Szungit (nazwa miejscowości Shunga w północnej Onega) - specjalny naturalne polimorficzne modyfikacja węgla, struktura molekularna blisko grafitu, który powstaje przez polimeryzację pierścienie benzenu w bardzo specyficzny reżim termodynamicznej.

Obecnie shungit znane tylko w Karelii, gdzie jego udokumentowane zasoby o 300 milion. M. W ciągu całego zgromadzenia Karelski Szungit węgla zasobów shungitonakopleniya przypuszczalnie wynieść kilka miliardów ton. Wiek shungit ciągu 1950-2050 mln. Lat. shungit Pochodzenie pozostaje dyskusyjna. W tej sprawie zostało wyrażone jedynie przez wiele różnych hipotez, dopóki przy założeniu, że jest to szczątki gigantycznego meteorytu - fragment planety Phaeton, że kiedyś istniał w naszym Układzie Słonecznym.

W Karelii, w rejonie jeziora Onega, od dawna znanych jest wiele źródeł „żywej” wody, której uzdrawiającą moc odczuło wiele pokoleń tutejszych chłopów na podstawie własnego wielowiekowego doświadczenia.

W XVI wieku Prababcia Piotra I, caryca Ksenia Iwanowna Romanowa, została zesłana przez Borysa Godunowa do klasztoru Tolvui nad brzegiem jeziora Onega. W wyniku trudów i ciężkich cierpień, jakie znosiła, okrutna choroba dosłownie powaliła ją i przeżywała ostatnie dni. Widząc tę ​​mękę szlachcianki Ksenii, miejscowi chłopi opowiedzieli jej o najbliższym źródle leczniczym, którego woda eliminuje wszelkie choroby. Dopiero po skutecznym leczeniu wodą szungitową, która wcześniej straciła siedmioro dzieci w niemowlęctwie, 30-letnia Ksenia Romanowa urodziła syna Michaiła, który został założycielem królewskiej dynastii Romanowów. Następnie źródło to nazwano „Kluczem księżniczki” na cześć szlachcianki Romanowej. Taką fatalną rolę odegrała woda szungitowa w Imperium Rosyjskim i gdyby natura nie stworzyła tego „życiodajnego” balsamu wodnego, to historia panujących dynastii Rosji najwyraźniej potoczyłaby się zupełnie inaczej.

Późniejsze badania w pełni potwierdziły ogromne zalety wód szungitowych, a ponieważ leczono tu rannych żołnierzy armii carskiej, tym leczniczym wodom nadano nazwę „Wody Walki” na cześć boga wojny Marsa. Według współczesnych, aby zdezynfekować wodę pitną, Piotr I nakazał żołnierzom nosić w melonikach kawałek karelskiego „czarnego kamienia” i pić wyłącznie wodę uzdatnioną tym „łupkowym kamieniem” - tak rosyjscy żołnierze nazywali szungit „czarnym kamieniem” ”. Historia mówi, że w przededniu bitwy pod Połtawą to dowództwo Piotra Wielkiego uratowało armię rosyjską przed epidemią czerwonki.

Prawie trzy wieki balneologiczne go praktyce stwierdzono, że woda Martsialnye mają uniwersalne złożonych właściwości terapeutyczne: wzmocnić odporność, normalizuje przemianę materii i układu krążenia traktować. choroby układu nerwowego, udoskonalenie nerkach, wątrobie i przewodzie pokarmowym, eliminować objawy choroby dróg moczowych i kamieni żółciowych, w leczeniu wielu chorób układu ruchowego, przyspieszają gojenie ran, oparzenia, i zwiększają napięcie ogólnego stanu zdrowia, poprawę metabolizmu. Ponadto, ponieważ woda Martsialnye zawierają większe ilości żelaza dwuwartościowego, są one także skuteczne w leczeniu wielu schorzeń wywołanych niedoborem w korpusie metalu. Obecnie liczne obserwacje kliniczne i badania wykazały, że shungit powodzeniem leczy się 50 patologicznych w organizmie człowieka.

Porównując właściwości lecznicze wody marcial z Naftusją wyraźnie widać, że spektrum ich działania leczniczego jest całkowicie identyczne. Jedyną różnicą jest to, że woda morska, z powodu omówionego powyżej (obecność jonów żelaza dwuwartościowego), skutecznie leczy również anemię z niedoboru żelaza.

Innym faktem, który jednocześnie wskazuje na tę samą przyczynę leczniczych właściwości tych dwóch wód, jest to, że po krótkim czasie bezpośredniego kontaktu z tlenem atmosferycznym, całkowicie tracą one wszystkie swoje właściwości lecznicze i zamieniają się w zwykłą wodę źródlaną. Dlatego woda marcial, podobnie jak Naftusya, jest wykorzystywana do celów leczniczych wyłącznie w warunkach uzdrowiskowych.

Jednocześnie bez odpowiedzi w dalszym ciągu pozostawało pytanie: jaką konkretną natywną ujemną wartość ORP mają wody marciale, gdy posiadają pełen zakres swoich właściwości leczniczych? Podobnie jak w przypadku „żywej” wody Khunzakut, w znalezieniu odpowiedzi pomogły również przypadkowo odkryte informacje.

Stosunkowo niedawno, grupa naukowców poczyniono próby hamowania go przed wypadnięciem z glin żelazistych wód mineralnych dwuwartościowego żelaza przez obróbkę elektrochemiczną, w szczególności z natywnym Marcial wody. Stabilizację osiąga fizykochemicznych stanu i terapeutyczne tych próbek wody przez cztery miesiące, gdy jest przechowywana w pojemnikach szklanych, w ciemnym miejscu w temperaturze pokojowej. Jest w materiałach dotyczących rozwoju tej metody leczenia stabilizacji właściwości wód Marcial i jesteśmy zainteresowani informacjami został znaleziony. W pracy stwierdza, że ​​pierwotny (podstawowa), wartość ORP wody w próbkach Marcial - 300 mV.

Należy zaznaczyć, że obecnie w Federacji Rosyjskiej stworzono szereg preparatów farmaceutycznych do użytku zewnętrznego na bazie szungitu karelskiego, w szczególności krem-balsam szungitowy. Badania kliniczne wykazały, że krem ​​ten pomaga we wszystkich znanych chorobach stawów, a także ma wyraźne działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i pomaga przywrócić płyn stawowy i chrząstkę. Emitowane przez fulereny C obecne w szungicie₆₀elektrony z łatwością przenikają przez ludzką skórę do wszystkich komórek narządów przypowierzchniowych, w wyniku czego wszystkie ustalone liczne unikalne efekty lecznicze „kamienia łupkowego” ujawniają się przy zastosowaniu zewnętrznym.

„Żywa” woda koralowa – Alka-Mine. Na naszej planecie, nadal istnieje wiele miejsc, gdzie ludzie wyróżniają się doskonałym zdrowiu i długowieczności, takich jak atoli koralowych znajdujących się na japońskiej wyspie Okinawa i Tokunoshima, gdzie średnia długość życia przez 10-15 lat wyższy niż w całej Japonii.

Wśród krajów rozwiniętych, Japonia od dawna ustanowił rekord - średnia długość życia mężczyzn i kobiet w kraju pewnie zbliżających 90-letni etap. Jednak na wyspach Okinawie i Tokunoshima stulatków w 40 razy więcej niż średnia w pozostałej części Japonii. Statystyki wykazały również, że ludzie rzadko chorują na tych wyspach i rak, udar mózgu, przewodu pokarmowego, choroby dermatologiczne, zapalenia stawów, chorób układu mięśniowo-szkieletowego są prawie nigdy nie znaleziono. W rzeczywistości nie jest taki sam efekt prawie bezbolesny długowieczność, jak tybetańskiego ludu Hunza.

Od 1940, japońscy naukowcy i lekarze oglądałem tego niezwykłego zjawiska. Staranne badania wykazały, że styl życia, jedzenie, materialnej obfitości, temperamentu, cera jest taka sama, jak w przypadku ludzi, innych japońskich wysp. Oczywiście nasuwa się pytanie - jaki jest sekret doskonałego zdrowia i długowieczności ludzi żyjących tutaj? Po wielu badań japońskich naukowców i lekarzy doszedł do wniosku, że tajemnica tego zjawiska leży w wodzie, które piją wyspiarzy.

Od połowy 1950-tych bardziej szczegółowe badanie tego zjawiska jest utrzymywany przez japońskiego profesora Yuen Kobayashi, członek japońskiej limenologicheskogo Society (limenologiey w Japonii nazywa się nauka o wodzie), który potwierdził, że taka silna wydajność, długowieczność i zdrowie nieodłącznym mieszkańców tych wysp, rzeczywiście zależy tylko od cech stosowanych tu wody pitnej. Stwierdzono również, że powodem szczególnej jakości wody pitnej są białe korale Sango, które składają się głównie z atoli koralowych na wyspach Okinawy i Tokunoshima. Jest to ten rodzaj korali czyniąc je przetrwać wody deszczowej jest bardzo lecznicze.

Według ekspertów z CoralClab International, spośród 2500 znanych gatunków koralowców, tylko koralowce Sango zawierają składniki niezbędne dla człowieka. Ich badania wykazały, że składają się z wapnia, magnezu, potasu, sodu i szeregu rzadkich pierwiastków.

Obecnie wokół Wysp Okinawa jest wydobycie przemysłowe korala Sango. Produkt końcowy ich przetwarzania - proszek koral wapnia, zwany Alka-Mine, który stał się integralną częścią polityki krajowej rehabilitacji całej populacji Japonii.

Koral wapnia Alka-Mine ma zasadniczo takie same właściwości fizyczne i chemiczne jak fulerenów i Szungit: potężny naturalny sorbent jest nierozpuszczalny w wodzie, w kontakcie z wodą. ORP spadła do (-80-200) mV i wartość pH wzrasta do 8,5-9,0. Ponadto, wraz ze wzrostem ujemnej wartości ORP obniża się do napięcia powierzchniowego 69 dyn / cm².

Zatem wapń koralowy Alka-Mine jest dość silnym przeciwutleniaczem, który decyduje o właściwościach oddawania elektronów, a zatem o wysokiej aktywności biologicznej „żywej” wody koralowej. To właśnie wyjaśnia fakt, że laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny z 1932 roku Otto Warburg wraz z amerykańskim lekarzem Karlem Richem w 1967 roku, badając możliwość zapobiegania nowotworom za pomocą koralowego wapnia Alka-Mine, uzyskali unikalne wyniki odwrotny rozwój guzów nowotworowych.

Jednak Japończycy i wielu innych badaczy przyczynę wysokich właściwości leczniczych „żywej” wody koralowej widzą wyłącznie w jej wysokiej zasadowości, a także w wysokiej zawartości wapnia. Trzymając się hipotezy, że większość chorób ludzkich powstaje w wyniku zakwaszenia organizmu, uważają, że kiedy ta woda dostanie się do organizmu z taką czy inną patologią, wówczas z powodu alkalizacji organizmu jako całości, kwaśna przyczyna choroba zostaje wyeliminowana i następuje jej całkowite wyzdrowienie.

Dzięki tej koncepcji japońskich badaczy jest trudne do zaakceptowania, gdyż powszechnie wiadomo, że woda o wysokiej zasadowości można uzyskać w bardzo prosty sposób - wystarczy dodać do zwykłej wody pitnej zwykłych sody oczyszczonej. Ale to alkaliczną wodę, wnikając do ciała, może tylko neutralizować zgaga - nadkwaśność żołądka i tylko. Żadna inna choroba wody alkalicznej nie wyleczyć.

Naukowcy Alka-Mine słusznie podkreślają, że biały koral Sango zawiera wiele tajemnic, które są kluczem do przyszłości. Jeden z nich - prawdziwy mechanizm fizyczno-chemiczne nabycia koralowych właściwości elektronowych Sango.

Najprawdopodobniej ma to związek z ujemnie naładowanymi jonami wodoru, co zostanie omówione poniżej, biorąc pod uwagę gwałtowne przesunięcie równowagi kwasowo-zasadowej w stronę zasadową obserwowane w prawie wszystkich typach wód „żywych” o bardzo niskim ORP.

Dzięki wysiłkom szwedzkiego przedsiębiorcę Rolf Erikssoa, koral wody stał się dość popularny. Dziś Alka-Mine można kupić w wielu krajach na całym świecie.

„Żywa” woda piramid. Od czasów starożytnych wielu naukowców próbowało odkryć tajemnicę wyjątkowego zjawiska piramid w ogóle, a w szczególności Wielkiej Egipskiej Piramidy Cheopsa (Khufu) w Gizie - największej piramidy IV dynastii egipskich faraonów. Spośród „siedmiu cudów świata” jest to jedyny cud, który przetrwał do dziś i stanowi najbardziej złożoną tajemnicę naukową współczesnej cywilizacji. Dla egipskich faraonów taka tajemnica najwyraźniej nie istniała, w przeciwnym razie nie byłoby sensu wydawać ogromnych zasobów ludzkich i materialnych wielu pokoleń Egipcjan na budowę tak wspaniałych budowli.

Zgodnie z opisem greckiego historyka Herodota, w budowie Wielkiej Piramidy Cheopsa był zaangażowany niemal cały egipskich ludzi. Przez lata 35, zastępując się wzajemnie co trzy dni, to piramida wzniesiona 100 000 Egipcjanie.

Tajemnica piramidy, jak widać, nie istnieje dla innych starożytnych ludów, gdyż oprócz egipski, znany meksykański, Mezopotamii, tybetański oraz niektórych innych krymskich piramid. O niezwykłych właściwościach piramid i ich wpływu na organizmy żywe autorem wielu książek i artykułów. Wielu uczonych uważa, że ​​piramidy są w stanie krzywej przestrzeni i skupić energię kosmiczną i że ustanowienie mechanizmów ich wpływu na naturalne procesy i ludzkiej potrzeby wykraczają poza materialistycznego światopoglądu. Wyrażono przy założeniu, że energia piramidy, harmonizujący otaczający obszar, jest energomodulyatorom rodzaju, co zmniejsza równowagę drobnych strukturach żywym organizmem, w którym osoba pole uzyskania harmonii i otaczającą przestrzeń.

Zaobserwowano, że w piramidach stało się bardzo dziwne rzeczy. Kiedy francuski badacz Bowie odwiedził Wielką Piramidę, widziałem śmietników grobowiec faraona martwych kotów i innych małych zwierząt, które przypadkowo zawędrował do piramidy i tam zmarł. Ich ciała wyglądały dość dziwnie: nie dało się odczuć żadnej zapach, nie było zauważalne oznaki rozkładu. Zaskoczony tym zjawiskiem, badał zwłoki i okazało się, że były zmumifikowane. Naturalnie, zainteresował się przyczyny tego niezwykłego zjawiska. Zakładając, że cała materia w formie piramidy, zrobił drewniany model piramidy Cheopsa, której strona bazowa jest równa 90 cm, jest ściśle zorientowany na północ i umieścić wewnątrz piramidy tylko martwy kot. Wkrótce zmumifikowane zwłoki. Bowie eksperymenty również do produktów, które w normalnych warunkach bardzo szybko ulegają zniszczeniu, szczególnie mózgu bydła i mleka. Wszystkie te substancje organiczne, będąc w piramidę, przez długi czas nie jest zepsute i pozostają świeże. Eksperymenty ze świeżego mleka wykazało podobny wynik (pozostała świeże na 8-10 dni). Wszystkie te zjawiska zostały później potwierdzone eksperymentalnie, i wielu innych badaczy piramid.

Niesamowite rzeczy się zdarzają i substancji nieorganicznych. Diamenty syntetyzowane z grafitu, który leżał w piramidzie przez kilka tygodni, stały się bardziej czyste i solidne. We współczesnej literaturze dotyczącej piramid wiele informacji i wysoki efekt leczniczy piramid na organizm człowieka.

Wyjaśnić naturę zjawiska medycznego piramid są również zaangażowane w Ukrainie. Obecnie w Kijowie, zapewnienia rozwoju człowieka Akademii, utworzonego działu piramidologia, która koordynuje badania piramid na Ukrainie i zapewnia połączenie z zagranicą.

Właściwości terenowe różnych studiujących piramid w ciągu ostatnich kilku lat w Ukraińskiego Instytutu Ekologii Człowieka, który ustanowił specjalny dział obsadzone przez różnych specjalistów, w tym lekarzy, fizyków i inżynierów elektroniki. Zgromadzony materiał kliniczny wyraźnie wskazuje, że nawet krótki pobyt w piramidzie poprawia systemów funkcjonalnych ludzkiego ciała i jego ogólnej bioenergii. Okaże się, że pole piramidy wywiera wpływ na całą fizjologię, a przede wszystkim do układu krążenia i limfatycznego, tj. E. Do głównych płynów ustrojowych w organizmie ludzkim.

Na końcu i na początku XX XXI wieku. W wielu krajach, w tym na Ukrainie (Kijów, Dniepropietrowsk, Charków, Donieck, Odessa), zbudowana piramida zdrowia. Zgromadzona doświadczenie ich stosowania sugeruje, że ludzie odwiedzają ich wyleczyć wiele chorób, a to wszystko z tych piramid mają dokładnie ten sam charakter terapeutycznego oddziaływania na żywy organizm.

Podobnie jak najsłynniejsze rodzaje „żywych” wód, wszystkie piramidy również aktywują i wzmacniają układ odpornościowy, normalizują procesy metaboliczne, blokują proces złośliwy, mają kompleksowy wpływ na główne układy funkcjonalne, a jednocześnie na cały organizm, jak całość, tj. determinują te same efekty fizjologiczne, które obserwuje się przy długotrwałym spożywaniu Khunzakut, koralowców i innych rodzajów „żywych” wód o wartości ORP 500 mV i niższej. Co więcej, piramidy również nie mają żadnego negatywnego wpływu na żywy organizm.

Naturalnie nasuwa się pytanie - jak piramida wpływa i czy w ogóle wpływa na właściwości zwykłej wody, jej stan fizykochemiczny i aktywność biologiczną? Nie udało się znaleźć żadnych opublikowanych konkretnych danych na temat wartości ORP wody „piramidalnej”, jak w poprzednich przypadkach. Jednak w opublikowanym raporcie Normana. Starka z Instytutu Nauk o Wody i Glebie na Uniwersytecie Rolniczym w Arizonie oraz w książce „Ukryta moc piramid” autorstwa V. Schali i E. Petita wspominają o niezwykłych właściwościach wody zmagazynowanej w piramidzie. Należy zauważyć, że woda stojąca w piramidzie przez dwa tygodnie stała się „żywa”, biologicznie aktywna, zachowując swoją energię przez 10 do 14 dni. Zjawisko to potwierdzają także lekarze z Arizony, którzy ustalili, że tak napromieniowana woda w piramidzie ma działanie lecznicze praktycznie na cały organizm.

Najbardziej znaczące były wyniki ukraińskiego Instytutu Badawczego Ekologii Człowieka, który jest obecnie przedmiotem dochodzenia zjawiska biologicznego piramid i, w szczególności, badanie zmian właściwości fizycznych i chemicznych wody pitnej po aktywacji pola piramidy, a także efektu terapeutycznego i profilaktycznego takiej wody aktywowanej na ciało ludzkie. Wyniki badań sugerują, że na pewno pole energiczny piramidy znacząco zmienia pierwotną kondycję fizyczną i chemiczną będąc w jej zwykłej wody. Wniosek ten znajduje potwierdzenie w badaniach ze wspólnego ośrodka zdrowia w mieście Dubnie. Stwierdzono, że piramida jako kształtki jest naturalnym źródłem słabych pól bezpośrednich, które mogą być określone przez zmiany fizykochemicznych właściwości wody, transformowane przez to pole piramid.

Biorąc powyższe pod uwagę, autor Sugerowano, że stwierdzenie mumifikacji, w szczególności zwierząt martwych, w piramidach wskazuje, że są one tworzone (nie jest jasne, z jakiego powodu) potężny strumień wolnych elektronów. Te ujemnie naładowanych cząstek elementarnych, naświetlanie zwłoki, zneutralizowane w nim wszystkie kolejne procesy utleniania, prowadząc w normalnych warunkach ciała kontakt z tlenem atmosferycznym do ich całkowitego rozpuszczenia. Jest to proces przeciwutleniacz spowodowane przepływem wolnych elektronów, - rzeczywistej przyczyny efektu mumifikacji.

Jest jeszcze jeden fakt, który odkrył Pitagoras. Przedrewolucyjne petersburskie wydanie książki „Podróż Pitagorasa” opowiada o wizycie Pitagorasa w brzuchu piramidy Cheopsa w towarzystwie egipskiego księdza. „Po przejściu wielu trudnych zakamarków zostałem sprowadzony na dno obszernej studni, skąd w końcu wszedłem w labirynty oświetlone krótkim światłem, zdolny do czytania i myślenia.”

Podejmowano wiele prób rozwikłania tajemniczego światła w piramidzie, ale odpowiedzi na to pytanie nie znaleziono. Valtron Garn w książce „Światło dla faraonów” zasugerował, że światło, które Pitagoras zobaczył podczas swojej wycieczki do piramidy Cheopsa, było elektryczne, tj. elektroniczne.

Przepływ wolnych elektronów z piramidy przekształca początkowy stan fizykochemiczny zwykłej wody w postaci akceptora elektronów w stan donora elektronów, zamieniając ją w ten sposób w „żywą” wysoce aktywną biologicznie wodę.

„Żywy” mocz wodny. Kolejnym klasycznym przykładem naturalnej, biologicznie wysoce aktywnej „żywej” wody jest ludzki mocz, który od dawna jest szeroko stosowany w krajach Bliskiego Wschodu (Tybet, Indie itp.) w celu poprawy zdrowia, zwiększenia witalności i długowieczności (Tybet, Indie itp.) Indie itp.), a później na Zachodzie (Francja), Anglia itp.). W wielu starożytnych księgach leczniczych i duchowych wspomina się o terapii moczem. Pierwsza wzmianka o tej metodzie leczenia sięga starożytnej literatury wedyjskiej. czasami. Słynna książka „Damara Tantra” zawiera rozdział „Shivambukalpa”, co w tłumaczeniu oznacza „Praktyka używania moczu w celu regeneracji ciała”. W 107 wersetach, w formie dialogu pomiędzy bogiem Śiwą i jego żoną Parvati, toczy się rozmowa na temat prawidłowego wykorzystania moczu do celów leczniczych.

Kolejnym ważnym literackim źródłem wiedzy na temat urynoterapii jest starożytna indyjska „Ajurweda” (doktryna życia), która głosi, że mocz prawidłowo stosowany daje nowe życie.

W jednej ze starych książek opublikowanych w Europie w 1695 roku czytamy: „Mocz pobiera się od ludzi i stosuje wewnętrznie przeciwko blokadom wątroby i dróg żółciowych, a także przeciwko obrzękom, żółtaczce, zaprzestaniu miesiączki u kobiet, dżumie i wszelkiego rodzaju złośliwej gorączce. Oczyszcza, leczy i osusza rany nawet zranione zatrutą bronią. Leczy łupież. Po nałożeniu na puls łagodzi ciepło. Doskonały przeciwko drżeniom, drętwieniom i paraliżom. Mocz otwiera wszelkie blokady w żyłach, oczyszcza krew i inne płyny ustrojowe, leczy reumatyzm i jest bardzo pomocny w leczeniu padaczki spowodowanej drgawkami, paraliżem, kulawizną, obrzękami, migrenami, unieruchomieniem kończyn, atrofią. Otwiera blokady w moczowodach, rozpuszcza skrzepy, wbija piasek, kruszy kamienie. Jest doskonałym lekarstwem na bolesne oddawanie moczu, ischurię i wszelkie zatrzymanie moczu. Jeśli będziesz myć nim twarz codziennie, Twoja skóra nie będzie się starzeć, aż do starości pozostanie czysta, świeża i różowa, zupełnie pozbawiona zmarszczek.

Mocz był również szeroko stosowany wśród Rosjan. Tradycyjni uzdrowiciele w Rosji zalecali go na wiele różnych chorób. Dlatego Parfeny Engalychev w swojej książce „O przedłużeniu życia ludzkiego” (1826) szczególnie podkreślił, że mocz wydala wszelkie nieczystości z ludzkiego ciała.

Na początku XX wieku. w Rosji, dzięki lekarzem YI Zdravomyslova, Urinotherapy stał się bardziej popularny. W 1931 był pierwszym na świecie SRI Urinotherapy został jeszcze utworzony w Moskwie, która trwała zaledwie 7 lat iw tym czasie osiągnął w tej dziedzinie dużo. W 1937 Instytut został zamknięty, a jego dyrektorem - Aleksiej Zamkowa stłumione, a następnie pracować nad URYNOTERAPIA w Rosji zostały trwale zatrzymany.

W połowie XX wieku, po opublikowaniu książki Johna Armstronga „Woda życia” (1944), urynoterapia ponownie stała się powszechna. Angielski uzdrowiciel ludowy podsumował pozytywne wyniki urynoterapii, którą sam lubił i przez długi czas aktywnie ją stosował w leczeniu około 40 tysięcy rodaków.

Wszystkie późniejsze prace nad URYNOTERAPIA, opublikowane w języku rosyjskim, opierały się głównie na książce Jana. Armstronga i zawierał własne obserwacje i nowe dowody skutecznego zastosowania tej metody.

W 1991 r. W Rosji opublikowano trzy kolejne prace na temat urynoterapii: „Sekret napoju bogów” A.N. Maslennikowej, „Święta medycyna lub klucz do wszystkich chorób” V. A. Erofeeva i „Urynoterapia: starożytne metody, interpretacja, praktyka”.

Różnią się jedynie poglądami autorów na temat fizjologicznych mechanizmów działania moczu, a A. N. Maslennikov na ogół unikał rozważania tego problemu. W swojej pracy zauważa: „Często jestem pytany – na czym polega istota leczniczego działania moczu? Nie wiem, czy ktoś jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie.”

V. Yerofeyev opisuje niemal wszystkich istniejących założeń dotyczących mechanizmów działania moczu: hormonalne, sól, antyseptyczne, immunologicznych, psychologicznych, uznając jednak, że najbardziej skutecznych homeopatycznych skutkami moczu.

W 1992 roku ukazało się rosyjskie tłumaczenie książki J. Armstronga „Woda życia”. We wstępie do tej publikacji E. Ya. Gurvich, dyrektor naukowy „Uniwersytetu Zdrowia” w Łużnikach, zauważa: „Zdaliśmy sobie sprawę, że urynoterapia jest jedną z potężnych i łatwo dostępnych metod tradycyjnej medycyny nieleczniczej, choć niestety nadal nie ma to uzasadnienia ściśle naukowego.”

W następnych latach zaczęły pojawiać się liczne publikacje na temat terapii moczu. Szczególnie aktywnie promuje URYNOTERAPIA jest powszechnie znany rosyjski uzdrowiciela ludowego Małachow GP. Tylko w 1994, jego książki zostały opublikowane Urinotherapy 3 milionów. Jak zauważa w Rosji tak drukować tylko Alexandre Dumas.

Tak więc, w praktyce od wieków URYNOTERAPIA znacząco wykazano, że mocz - jest doskonałym środkiem biologicznie czynnym, które nie leczy choroby, i efekt terapeutyczny w całym organizmie, w tym samym czasie traktuje wielu stanów patologicznych, w tym raka. Według tradycyjnych uzdrowicieli, moczu i znacznie odmładza organizm.

Jednocześnie, mimo wielowiekowej praktyki pozytywnej URYNOTERAPIA, tradycyjna medycyna zawsze zaprzeczył i nie rozpoznaje w tej chwili. Nowoczesna biochemia zasadnie uważa, że ​​nie ma leczniczą mineralną lub składniki organiczne w moczu. I wszystkie substancje biologicznie czynne użyteczne dla ciała ludzkiego w pełni wykorzystuje metabolizm i wyprowadza wszystkie niepotrzebne, w tym w ramach moczu.

Jednak tradycyjna medycyna nie zgadza i uważa, że ​​skład moczu nadal zawiera składniki odżywcze, takie jak różne hormony, a te składniki traktowanie w moczu, a tym bardziej, że są bardziej zróżnicowane niż w przypadku dużej liczby ciele patologii musi walczyć. To stwierdzenie nie otrzymał jeszcze ważkie dowody naukowe, a także fakt, że są one zachowane w moczu poszczególnych biokomponentów są w stanie wpływać leczniczo na organizm jako całość, a jednocześnie na swojej podstawowej funkcjonalności systemu.

Urynoterapia oferuje różne metody stosowania – picie moczu, smarowanie ciała, stosowanie balsamów, post na moczu i wodzie oraz jednoczesne stosowanie innych środków leczniczych. Zwykle używa się dwóch. rodzaj moczu - świeży i „stary”, który stał przez kilka dni.

Starożytne teksty kładą duży nacisk na namaszczanie skóry moczem i masaż, a także stosowanie kąpieli nasączonych moczem. Do tych celów, jak od dawna uważano, bardziej odpowiedni jest „stary” mocz, który stał przez 2-3 lub więcej dni.

W leczeniu patologii onkologicznych z powodzeniem zastosowano metodę opracowaną przez J. Armstronga - okłady ze „starego” moczu oraz post na moczu i wodzie. Ten tradycyjny uzdrowiciel podczas swojej wieloletniej praktyki zaobserwował pozytywne efekty tej metody w wielu przypadkach jej stosowania.

Aby potwierdzić ideę wspólnej przyczyny leczniczych właściwości wszystkich rodzajów „żywych” wód, autor sięgnął do opublikowanych źródeł medycznych, w tym do encyklopedii medycznej, w celu znalezienia konkretnych informacji na temat znaczenia potencjału redoks wody mocz i inne płyny biologiczne. Okazało się, że współczesna medycyna całkowicie ignoruje ten ważny wskaźnik fizyko-chemiczny płynnych mediów naszego organizmu. Dlatego istnieje tylko jedno wyjście - przeprowadzić własne eksperymenty z moczem w celu określenia ORP różnych rodzajów moczu - świeżego (właśnie wydanego), średniego (stało przez 10-12 godzin) i „starego” (stało przez 3 dni ) i śledzić dynamikę zmian tego wskaźnika w czasie po kontakcie moczu z powietrzem. Szczególnie interesujące było określenie ORP „starego” moczu, za pomocą którego J. Armstrong w wielu przypadkach skutecznie leczył patologie onkologiczne.

Pomiary zostały wykonane z nowoczesnych przenośne Eh-metrowym ORP HI 98201 Hanna Instruments, dokładność pomiaru ± 5 mV. Przed pomiarem przyrząd trustified w odpowiednim buforze.

Wyniki nie tylko całkowicie potwierdziły wszystkie założenia, ale nawet znacznie przekroczyły wszelkie oczekiwania. Rzetelnie wykazały, że świeży mocz, po pierwsze, ma znaczne właściwości oddawania elektronów (ORP wynosi (-45-114) mV), a po drugie, co było bardzo nieoczekiwane, po trzech dniach kontaktu z tlenem atmosferycznym nie tylko nie stracił swoich właściwości natywna ujemna wartość ORP, ale uzyskała taką wartość ujemną - (606-684) mV, która w wartości bezwzględnej znacznie przewyższa wartość wszystkich innych rodzajów „żywych” wód, z wyjątkiem „żywej” wody katolitowej.

W badaniu zmian w stanie fizycznym i chemicznym w moczu po tym w bezpośrednim kontakcie z powietrzem, to stwierdzono, że dynamika zmian wszystkich rodzajów moczu ogólnie identyczne. W ten sposób powstała i inne fakty, które nie były wcześniej znane tradycyjne urologii.

Założenie, że mocz ma właściwości lecznicze, donor elektronów jest w stanie fizycznym i chemicznym spowodowanym przez ujemne wartości ORP jej, w pełni potwierdzone. To autentycznie ujawnia prawdziwą naturę wielowiekowej tajemnicy wysokiej skuteczności metody starożytnego Urinotherapy ludowej i wprowadza je na podstawie badań naukowych.

Biorąc pod uwagę dynamikę zmian w czasie stanu fizykochemicznego moczu oddającego elektrony, który został po raz pierwszy ustalony, staje się całkowicie jasne, dlaczego J. Armstrong wyleczył wielu swoich rodaków z patologii onkologicznych wyłącznie za pomocą „starych”, 3 -4-dniowy mocz. Intuicyjnie wyczuwał ważną rolę „starego” moczu i jego zastosowanie w wielu przypadkach okazało się najskuteczniejsze.

Tak więc można przyjąć, że metoda terapii moczu, które przez tysiąclecia z powodzeniem używany przez naszych przodków i używane w tych dniach, mimo sceptycyzmu tradycyjnej medycyny wciąż ma podstaw naukowych.

„Żyjąca” stopiona woda. Na korzystnych efektów stopu wody na zdrowie i długość życia, a także wzrostu i rozwoju roślin i zwierząt, ludzie wiedzą, od niepamiętnych czasów.

Gdy ekologia biosfery są w stanie normalnym - proces przygotowania stopionej wody nie jest zbyt trudne: doprowadzić do domu pełnym śniegu lub lodu wanną i czekał na to wszystko zamieni się w coś w rodzaju wody.

Jednak obecnie nie jest już tak łatwo znaleźć śnieg, który po stopieniu dawałby czystą, pitną wodę. Znacznie zdegradowane środowisko pozbawiło większość ludzi możliwości uzyskania biologicznie czystej wody roztopowej. Wodę ze stopionego śniegu można pić wyłącznie na terenach wysokogórskich, ekologicznie czystych. Dlatego w celu powszechnego stosowania roztopionej wody tradycyjni uzdrowiciele zaproponowali metodę jej przygotowania przy użyciu dowolnej czystej wody pitnej i domowej lodówki. Metoda ta polega na uzyskaniu nie zwykłej wody stopionej, ale jej lekkiej wersji o obniżonej zawartości deuteru (cząsteczek ciężkiej wody). Pomimo tego, że w zwykłej wodzie takie cząsteczki występują w stosunku 1:6800, wielu badaczy uważa, że ​​obecność nawet tak niskiego stężenia deuteru w roztopionej wodzie znacząco zmniejsza jej aktywność biologiczną.

Istota tej metody jest następująca. Podczas zamrażania zwykłej wody umieszczonej w dowolnym nieszklanym pojemniku jej ciężkie cząsteczki gromadzą się w górnej części powstałego lodu. Gdy tylko pojawi się pierwszy, nasycony deuterem, skorupa lodowa jest usuwana, a pozostała woda zostaje całkowicie zamrożona. Woda powstająca po stopieniu jest pozostałością „żywej” wody stopionej, którą nazywa się „reliktem” (od łac. Relictum – pozostałość). Należy zauważyć, że istnieje wiele modyfikacji tej metody.

Właściwości lecznicze wody z topnienia, jak zauważył uzdrowicieli ludowych utrzymują się ponad 7-8 godziny, ale zaleca się picie go zaraz po ugotowaniu.

Lecznicze działanie wody stopionej, podobnie jak innych rodzajów wód „żywych”, pojawia się nie wcześniej niż miesiąc po rozpoczęciu kuracji, jednak dla uzyskania maksymalnego efektu leczniczego zaleca się pić ją nieprzerwanie przez trzy miesiące,

W naukowców Federacja Rosyjska Tomsk, spędzając 1958-1961 roku. eksperymenty z różnych kultur komórek (myszy, kury, świnie, pszenicy i warzywa), potwierdził, że woda stopu ma wysoką aktywność biologiczną.

Prace te w szerszym zakresie kontynuowali naukowcy kijowscy: G. Berdyshev – prof. KNU nazwany na cześć T. Szewczenko, I. Warnawski – generalny projektant, doktor nauk technicznych. Nauki, V. Prokofiew - Prezes międzynarodowego stowarzyszenia „Science”, doktor inżynierii. Nauki i R. Sova – zastępca. Dyrektor Instytutu Ekohigieny i Toksykologii im. L. Mendelejewa, dr med. Nauka. Wyniki tych badań potwierdziły szerokie możliwości wody reliktowej w zakresie stymulacji układu odpornościowego, promocji zdrowia i leczenia wielu chorób. Przy systematycznym stosowaniu (co najmniej 3 miesięcy) wody reliktowej o obniżonej zawartości deuteru (tylko o 5-XNUMX%) u osób starszych, oprócz ogólnej poprawy samopoczucia, w niektórych przypadkach wcześniej utraconych lub osłabionych funkcji organizmu powrócił do normalności, w tym zdrowego snu, zdolności twórczych itp. Badacze ci uważają, że wysoka aktywność biologiczna wody reliktowej wynika wyłącznie ze zmniejszonej zawartości deuteru i struktury molekularnej lodu, która jest w niej zachowana. Tego samego zdania są naukowcy z Donieckiego Oddziału Obwodowego Akademii Nauk Technicznych Ukrainy: „Wodzie bardzo trudno jest odbudować swoją strukturę. Po stopieniu struktura lodu pozostaje bardzo długa. Oto sekret cudownych właściwości roztopionej wody.”

Trudno jednak zgodzić się z poglądem, że niewielka ilość deuteru zawarta w zwykłej wodzie pitnej jest szkodliwa dla zdrowia, a aktywność biologiczna wody roztopionej wynika z niższej zawartości deuteru. Przecież prawda jest taka, że ​​to w wodzie o zwykłej zawartości deuteru powstało i rozwinęło się życie i do dziś wszystkie żyjące istoty na naszej planecie piją taką wodę „deuterową”. Żywy organizm od dawna przystosował się do tej wody i postrzega ją jako swój rodzimy element. Inne „żywe” wody zawierają tę samą ilość deuteru, co doprowadziło do bezbolesnej długowieczności wielu mieszkańców naszej planety.

Zaskakująca jest także wypowiedź wybitnych badaczy, dotycząca faktu, że nie ma drugiej tak wyjątkowo wysoce aktywnej biologicznie wody, jak wytwarzana przez nich w przyrodzie reliktowa woda stopiona o obniżonej zawartości deuteru. O błędności tego stwierdzenia wyraźnie świadczą rozważane wody Khunzakut, Marcial, Shungite i inne „żywe” wody.

Biorąc powyższe pod uwagę, nie ulega wątpliwości, że wysoka aktywność biologiczna wód roztopowych („śnieg”, „lód”, woda reliktowa itp.) wynika także z ich naturalnego stanu fizykochemicznego będącego donorem elektronów.

Wody „żywe” to soki z warzyw i owoców. Podsumowując krótko zważywszy stan fizyczny i chemiczny soków owocowych i warzywnych, które od dawna szeroko stosowane w celu zapobiegania i poprawy zdrowia, jest napisane dużą ilość literatury naukowej i popularnej.

Wieloletnie doświadczenie krajowe wykazały, że szczególnie przydatne sok z kapusty, buraki, marchew, ziemniaki, czosnek, cebula, pietruszka, seler, rzodkiewki, pomidory i arbuz soku, melon, jabłko, mandarynka, ananas i innych. Uważa się, że właściwości lecznicze pochodzenia roślinnego i soki owocowe spowodowane najczęściej zawierają one witaminy i specyficzne związki organiczne - enzymy. Jednakże jest wątpliwe, że tylko te określają cały szereg tych właściwości.

Ponieważ wszelkie soki warzywne i ponad 90% składający się zwykle woda wtedy oczywiście interesujące byłoby określenie, w jakim stanie fizycznym i chemicznym znajduje się ta „żywa” woda, gdy wchodzi do ludzkiego ciała.

warzywa i owoce, najzdrowsze zostało wybranych do eksperymentu. AFP wszystkie soki eksperymentalne również ujemne i wynosi od - 12 do -278 mV. Według stopnia negatywności rodzimych AFP wyraźnie wiodącej soki z warzyw, w tym soku ziemniaczanego wyróżnia się (- 287 mV), niebieska kapusta (- 243 mV), pietruszka (- 265 mV) i seler (- 200 mV), znacznie mniej negatywne okazało natywną AFP soki owocowe - od -12 mV (jabłkowym i pomarańczowym) do - 85 mV (melon).

Przeprowadzone doświadczenia pozwoliły zidentyfikować bardzo istotną cechę zmian natywnego ORP soków warzywnych i owocowych w czasie. Już po 6-12 godzinach od rozpoczęcia eksperymentu wszystkie soki warzywne i niektóre owocowe wykazały ostre przesunięcie w bardziej negatywnym kierunku. Liderem był sok arbuzowy (-499 mV), który uznawany jest za jeden z najkorzystniejszych dla zdrowia. Potwierdza to fakt, że pod względem „mocy” oddającej elektrony nie ustępuje słynnej „żywej” wodzie Khunzakut (-500 mV).

Należy także zauważyć, że wszystkie badane, sok z buraków wyjątkiem końca eksperymentu, np. E. Poprzez 96 godziny od początku utrzymywano jeszcze negatywnego ORP, czasami bardzo niska. Te fakty pokazują, że nie wszystkie soki warzywne i owocowe w ich naturalnym stanie mają wysokie właściwości lecznicze.

Soki z wielu traw i drzew mają również właściwości elektronowe i odpowiednio działanie lecznicze. W szczególności, przebadano sok z aloesu, które uważa się za bardzo ran. Jego natywna AFP był również ujemny (-35 mV), a dwa dni później spadła do -257 mV.

Podsumowując, należy zwrócić uwagę na jeszcze jedną cechę wód „żywych”, która do dziś pozostaje naukową „tajemnicą”. Ich równowaga kwasowo-zasadowa zostaje gwałtownie przesunięta w stronę zasadową i jest bezpośrednio zależna od aktywności oddającej elektrony „żywych” wód. Specyfika tego zjawiska zasadowego polega również na tym, że po krótkim kontakcie z tlenem ich ujemny ORP przesuwa się z powrotem w kierunku wartości dodatnich, a po osiągnięciu wartości początkowej zwykłej wody wartość pH wód „żywych” powraca do swojego pierwotny stan neutralny.

Pomimo, że ten efekt jest w przeciwieństwie do klasycznych warunków fizykochemicznych, żaden z badaczy nie znaleziono jeszcze przyczynę tego, że w zwykłej wody z obojętnym równowagi kwasowo-zasadowej, bez dodawania składników alkalicznych, jest dramatyczne zmiany w kwasie -schelochnogo równowagi na stronie zasadowej.

Wyniki szczegółowej analizy tego zjawiska zasadowego występującego we wszystkich wodach „żywych” dały autorowi podstawę do wniosku, że jego prawdziwą przyczyną, podobnie jak przyczyną spadku napięcia powierzchniowego wód „żywych”, jest także tylko ujemna wartość ORP.

Tak więc, nie ma powodów, by sądzić, że w rzeczywistości, lecznicze właściwości siarkowodoru i radonu użytku zewnętrznego wody wyłącznie z powodu ich właściwości elektrony darowiznę. Oni wszyscy mają negatywny ORP. Maksymalna wartość tego wskaźnika jest ujemna (- 380 mV) jest ustawiony na wody siarczkowe Matsesta ośrodka.

AFP Chmelnik wody radonowe ośrodka, który został zdefiniowany przez autora, okazało się (- 47-52) mV. Nie jest bardzo niewielki negatywny ORP znacznie mniej, bo w porównaniu z wodami siarkowodoru nasycenie ich wolnych elektronów. W związku z tym, ich aktywność biologiczna jest znacznie niższa od aktywności Matsesta siarkowodoru i inną obróbkę.

Należy zauważyć przy okazji, że właściwości lecznicze błota siarkowodoru, a także wszystkie siarczku miejscowego leczenia spowodowany również ujemne wartości ORP. W zależności od zawartości siarkowodoru wartości tego wskaźnika siarczku w zakresie od błota - (140- 340) mV lub mniej.

black salt - przyprawa, produkt ajurwedyjski zawierający żywioły wody i ognia, sprzyjający prawidłowemu funkcjonowaniu układu trawiennego i jasności umysłu.

Surową sól ziemnego, w którym jest wytwarzana w obszarach, w których sole są obecne w substancji zawierającej siarkowodór, i tym podobne. Zawiera 74 rodzaju naturalnych związków mineralnych, w tym fluor, bogate w jod, potasu, siarki, żelaza i innych mikroelementów. Nie osadza się w stawach (co znacznie redukuje ryzyko wystąpienia chorób stawów i osadów soli).

Jego zaletą jest to, że poprawia motorykę jelit, działa jako łagodny środek przeczyszczający i stymulujący jelita. Ponadto, dzięki bogatemu naturalnemu składowi, czarna sól ma mniej słony smak i jest zdrowsza. Jego właściwości przypominają sos sojowy – jest bogaty w substancje działające w organizmie niczym enzymy poprawiające trawienie.

Czarna sól jest minerałem zwykle o brązowo-różowej barwie. Sól czarna może mieć inne odcienie koloru – kolor zależy od zawartych w niej zanieczyszczeń w postaci minerałów i żelaza. Zwykle sprzedawany jest w postaci proszku.

czarna sól zapach specyficzny, podobnie jak zapach twardo żółtka. Podczas obróbki cieplnej ciemnieje. Jest on stosowany jako substytut soli kuchennej.

Zasadniczo, przyprawy dodaje dać charakterystyczny zapach świeżych sałatek zwanych chaat w kuchni indyjskiej. Dodano także do zup, dań bocznych, przekąski, sosy, warzywa, ciasta, sałatki owocowe dodane do prażonymi orzechami oraz w procesie gotowania, albo w gotowych posiłkach. W połączeniu z pieprzu czarnego podłoża stosowanego w leczeniu zaparć, tworzenie się gazu i utrata apetytu. W połączeniu z nasion nakhwa wykorzystywane do eliminacji efektów ciężkiego zatrucia.

Zaletą jest solą żelaza regulowania własności trawienie bez opóźniania wody w organizmie, ponieważ zawartość NaCl w jej niższej niż w soli fizjologicznej. Ma nieznaczny efekt przeczyszczający.

W Indiach minerał ten zaliczany jest do „domowej apteczki”.

Jak używać: micro-pinch (szczypta), aby 0,5-1 szklance wody. W dzień można wypić szklankę 1-3.

Możesz dodać dowolną napoje, sałatki, przekąski, itp

Wszelkie rekordy masowej długowieczności i doskonałego zdrowia obserwowane są jedynie w tych obszarach naszej planety, gdzie ludzie systematycznie spożywają „żywą” wodę, silnie nasyconą wolnymi elektronami.

W wyniku badań, aktualny pogląd wielu badaczy i tradycyjnych uzdrowicieli na temat istnienia w przyrodzie różnych przyczyn determinujących ten sam efekt terapeutyczny – wysoką aktywność biologiczną i szeroką gamę właściwości leczniczych różnego rodzaju „żywych” wody – zostało obalone. Na podstawie nowo odkrytych faktów po raz pierwszy wiarygodnie ustalono, że przyczyna wysokiej aktywności biologicznej wszystkich obecnie znanych rodzajów wód „żywych” jest w rzeczywistości taka sama - jest to niezwykły stan fizykochemiczny tych wód będący donorem elektronów , ze względu na ujemną wartość ich potencjału redoks (ORP, Eh, potencjał redoks).

Woda wzbogacona czarną solą indyjską sprawia, że ​​woda „ożywa”, podnosząc jej ORP do wartości od – 70 do – 250 mV, aktywuje układ odpornościowy organizmu i wszystkie jego fizjologiczne mechanizmy obronne. Nawet picie wody z czarną solą indyjską przez dwa tygodnie przywraca DNA. Tybetańscy mnisi żyjący w trudnych warunkach na wyżynach każdy poranek rozpoczynają od wypicia filiżanki zielonej herbaty z dodatkiem czarnej soli.

odkrycia

1. Szczegółowa analiza istniejących informacji o różnych typach wód „żywych” oraz wyniki eksperymentów wykazały, że w przyrodzie nie ma wielu powodów, za pomocą których wielu badaczy i tradycyjnych uzdrowicieli próbuje wyjaśnić szeroki zakres leczniczych potencjałów wód środowiska naturalne, granice wahań pH i właściwości redoks naturalnych i sztucznych wód leczniczych.

2. Na podstawie nowo odkrytych faktów rzetelnie ustalono, że prawdziwa przyczyna wysokiej aktywności biologicznej wszystkich obecnie znanych rodzajów wód „żywych” jest ta sama - jest to ich niezwykły stan fizykochemiczny będący donorem elektronów, spowodowany ujemnym ORP wartości od (- 40-70) do (- 500-800) mV i spowodowane różnymi mechanizmami fizyko-chemicznymi.

1. Ustalono, że przyczyną spadku napięcia powierzchniowego i zwiększonej zasadowości wód „żywych” jest ich wysokie nasycenie wolnymi elektronami. Wykazano, że stopień spadku i wzrostu każdego z tych parametrów fizykochemicznych jest bezpośrednio zależny od stopnia ujemnego ORP wód „żywych”.
2. Wszelkie zapisy masowej długowieczności i doskonałego zdrowia obserwuje się tylko w tych obszarach naszej planety, gdzie ludzie systematycznie spożywają nie zwykły akceptor elektronów, ale „żywą” wodę będącą donorem elektronów.
3. Na przykładzie rozważanych wód „żywych” wspinamy się na nowy poziom naszej wiedzy o bardzo ważnej roli energetycznej i terapeutyczno-profilaktycznej w procesach życiowych wolnych elektronów wprowadzanych do organizmu człowieka przez „żywą” wodę.

P.S.

Obecnie w wielu supermarketach, centrach zdrowe odżywianie, ajurwedyjski odwiedzających studio oferowane są różową sól himalajska. Niestety, nie posiada właściwości, daje wyniki, które są nieodłącznym czarnym Indian sól. Znane biolodzy i fizyka badane wiele próbek różowej soli oferowanych w różnych punktach na Ukrainie, ale stwierdziła, że ​​indyjski czarny sól dostarczane w centrum Kijowa fungoterapii, Bioregulation i Ayurveda w Indiach, są gwarantowane mieć deklarowanych właściwości wartości okslitelno-redukcji potencjalnego (Redox potencjalni) i jest naprawdę uzdrowienie.

Osoby dbające o swoje zdrowie powinny kupować czarną sól indyjską, gdzie można sprawdzić jej właściwości za pomocą mierników ORP, mierząc potencjał redox wody.

black salt - przyprawa, produkt ajurwedyjski zawierający żywioły wody i ognia, sprzyjający prawidłowemu funkcjonowaniu układu trawiennego i jasności umysłu. Inne nazwy: Kala Namak (sanskryt), sanchal (hindi).
Surową sól ziemnego, w którym jest wytwarzana w obszarach, w których sole są obecne w substancji zawierającej siarkowodór, i tym podobne. Zawiera 74 rodzaju naturalnych związków mineralnych, w tym fluor, bogate w jod, potasu, siarki, żelaza i innych mikroelementów. Nie osadza się w stawach (co znacznie redukuje ryzyko wystąpienia chorób stawów i osadów soli).

Kup Indian Black Salt można w naszym sklep internetowy

Kijowskie Centrum Fungoterapii, Bioregulacji i Ajurwedy otrzymują wykwalifikowani lekarze medycyny alternatywnej. Koszt konsultacji 300 UAH. Możesz spojrzeć na historie medyczne i wyniki leczenia na ten temat powiązanie.

Na wizytę możesz umówić się dzwoniąc pod numery: (097) 231-74-44, (050) 331-74-44, (063) 187-78-78, +38(098) 583-85-85 (Viber), + 38(093) 688-25-88 (WhatsApp, Telegram) e-mail:info@fungodoctor.com.ua

[bws_promobar]